:: يك مسأله ساده رياضي:
ايران‌خودرو، پژو پارس –يا همان پرشياي خودمان- را با قيمتي در حدود 15ميليون تومان به مشتريان داخلي اين خودرو واگذار مي‌كند. در حالي‌كه قيمت همين اتومبيل (صد البته با چند آپشن مفصل‌تر و با كيفيتي بالاتر) براي صادرات، هشت ميليون و پانصدهزار تومان، تعيين شده است. قطعاً صادارت پژو پارس با اين قيمت، سوددهي قابل قبولي نيز براي ايران خودرو دارد. البته قصد ندارم وارد بحث تفاوت قيمت اين خودرو، براي استفاده در داخل و صادارت آن، بشوم. هرچند كه موضوع بسيار مهم و قابل تأملي است كه متآسفانه، مهمترين دليل آن نيز، اغلب حمايت از توليد كننده داخلي (با جيب مشتري!) عنوان مي‌شود. بماند. با اين حساب، مابه‌التفاوت قيمت خودرو كه نزديك به شش ميليون و پانصد هزارتومان خواهد بود،‌ سود خالصي است كه علاوه بر سود متعارفي كه از قيمت هشت و نيم ميليون توماني، عايد ايران‌خودرو مي‌شود؛ نصيب اين شركت مي‌گردد. شايد، ماليات‌هاي متعدد،‌عوارض آشكار و پنهان و سهم‌خواهي نهادها و ارگانها از اين سود، چيز زيادي براي ايران‌خودرو باقي نگذارد. اما، به هرحال، سود حاصله، به جيب حاكميت مي‌رود. ايران‌خودرو هم كه دولتي است. پس مهم نيست كه اين پول، چگونه تقسيم مي‌شود. مهم اين است كه به هر حال، از هر راهي كه برود، خانه‌ي آخر، از خزانه دولت سر در مي‌آورد. حالا، همين دولت، به بهانه اينكه ساليانه، 4.5 تا 6 ميليارد دلار، سوبسيد بنزين مي‌دهد؛ قصد دارد قيمت بنزين را افزايش دهد. اما...
يك خودرو معمولي، به طور متوسط، سالي 20000 كيلومتر راه مي‌رود (ايران خودرو، محصولاتش را با همين فرمول، گارانتي مي‌كند). پژو پارس، به شهادت مشخصات فني كه توسط توليد كننده‌اش ارائه شده است؛ در هر 100 كيلومتر، 10 ليتر بنزين مصرف مي‌كند. بنابراين، در هرسال، به طور متوسط، 2000 ليتر بنزين مي‌سوزاند. از سوي ديگر، هزينه توليد يا واردات بنزين، 350 تومان براي هرليتر اعلام شده است كه در حال حاضر، 80 تومان آن از مصرف‌كننده دريافت مي‌شود. بنابراين، هرليتر بنزين، 270 تومان براي دولت بار مالي دارد. بدين‌ترتيب، هر خودروي پژوپارس، ساليانه، پانصدوچهل هزارتومان خرج روي دست دولت مي‌گذارد. اما يادتان باشد كه پيش از اين، 6.5 ميليون تومان، سود خالص از محل فروش خودرو، عايد دولت شده است. بنابراين، با حذف سود متعارف، دولت محترم، پول 12 سال مصرف بنزين اين خودرو را، پيشاپيش از مشتري گرفته است. با احتساب نرخ تورم نزديك به بيست و دو درصد، يا حتي نرخ سود بانكي 17 تا 19 درصد در سال، حساب سالهاي پيش‌فروش كردن بنزين، به 20 تا 25 سال نيز مي‌رسد... چنين چيزي، هيچ كجاي دنيا ديده بوديد؟

اين، مصداق همان ضرب المثل معروفي است كه مي‌گويد: طرف، هم از توبره مي‌خورد و هم از آخور.